Het heeft de hele nacht flink geregend en geonweerd. Nu klinkt het op het dak van onze homestay waarschijnlijk erger dan het was maar we zien toch onderweg dat er veel gevallen is. Gelukkig blijkt het 's morgens weer droog te zijn. De tafel wordt weer naar buiten gezet en onze gastvrouw is druk bezig in de keuken. We krijgen pannenkoeken met bananen. De pannenkoeken zijn ongetwijfeld een overblijfsel van de Fransen; ze lijken veel op crêpes.
Na het ontbijt komt Lili weer. Ze heeft een paraplu meegenomen. Gelukkig is deze niet nodig vandaag. Voor mij regelt ze een bamboestok. Dat blijkt heel prettig want door de regen zijn de modderpaden spekglad geworden, en wat extra steun is zeer welkom. We nemen afscheid van de Amerikanen, die zullen een andere route nemen.
We zien weer buffels onderweg. Soms worden ze nog gebruikt op de rijstvelden. Een deel van de route loopt door een bamboebos.
We lopen niet terug naar Sapa maar naar een dorpje waar we zullen lunchen en waar we vervolgens een taxi nemen om naar ons resort buiten Sapa te gaan.
Onderweg kunnen we de route nog aanpassen, zo kunnen we kiezen tussen een stuk langs de weg of door een bamboebos. We kiezen voor de laatste optie. We komen nog wat andere groepjes wandelaars tegen, waaronder de Amerikanen uit onze homestay. Hun route loopt blijkbaar toch deels gelijk aan die van ons. Ze zijn niet veel sneller dan wij (dan ik, moet ik eigenlijk zeggen), het blijkt dat hun schoenen niet erg geschikt zijn voor de gladde en modderige paden.
Het laatste stuk is zwaar; we stijgen behoorlijk en het is vochtig warm. Het is heerlijk om bij het restaurant aan te komen. We lunchen met z'n vieren, en dan lopen we naar de taxi die al voor ons klaar staat. Hier nemen we afscheid van Lili. Een geweldige leuke gids, die ons veel geleerd heeft over dit deel van Vietnam.
De taxi brengt ons naar de Topas Ecolodge Resort. We kwamen dit resort tegen bij onze zoektocht naar overnachtingen in Sapa. Na de twee dagen lopen leek het ons heerlijk om een luxe overnachting te hebben.
Als we er aan komen worden we verrast door de mooie receptie en het grote aantal personeelsleden. We worden hartelijk verwelkomd. We voelen ons engszins misplaatst, met alleen onze rugzak, vieze schoenen en bezwete lichamen. We mogen plaatsnemen op een bankje en krijgen dan een drankje waarna een van de dames ons uitleg komt geven over het resort. Eigenlijk willen we het liefst zo snel mogelijk naar onze kamer en een douche nemen, maar blijkbaar hoort dit erbij. Helaas treffen wij een dame die slecht Engels spreekt zodat de helft van haar uitleg aan ons voorbij gaat.
Wij zitten in een hut aan het einde van het terrein. Er is een zwembad waar een barbecue wordt georganiseerd vandaag, en daar zouden we ons voor op moeten geven. We kunnen echter ook in een van de restaurants terecht. Dan krijgen we de sleutel en kunnen we op weg. Er wordt aangeboden om onze bagage te vervoeren maar behalve onze rugzakken hebben we niets.
De hut ligt prachtig, met een geweldig uitzicht. We hebben een prachtige kamer met balkon en een mooie badkamer.
Als we opgefrist zijn gaan we naar het zwembad. Er zijn er twee; een is verwarmd, de andere niet. Bij het verwarmde bad zijn alle stoelen bezet dus lopen wij naar het bad eronder - de inrichting is als de terrassen van een rijstveld - waar bijna niets bezet is, en waar het water prima van temperatuur is.
Als we uitgezwommen zijn lopen we terug en maken ons klaar om te gaan eten. Het restaurant is uitstekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten