27 april Hanoi

Oudste dochter J zit voor haar werk een paar maanden in Hanoi en jongste dochter M en ik gaan haar daar opzoeken. Vanuit Hanoi gaan we Noord Vietnam verkennen. M heeft allerlei wilde en vermoeiende plannen. Ik wil graag naar Ha Long Bay, M heeft de wandeling naar Hang En vastgelegd en verder zien we het wel.

Martin wil niet mee; die heeft het niet zo op de hitte en vochtigheid in Azië. Heel verstandig van hem...

De 26e april vliegen we in de middag van Schiphol naar Bangkok. Daar hebben we de 27e een korte overstap voor we doorvliegen naar Hanoi. Op Schiphol worden we uitgezwaaid door Martin die zich ongetwijfeld verheugt op een rustige 2 weken alleen thuis.

Op het vliegveld in Bangkok nemen we van de gelegenheid gebruik om een Thaise Curry te eten. Het is een modern vliegveld; de vloer wordt door een robot schoongemaakt.

 

J staat ons op het vliegveld van Hanoi op te wachten. De overgang vanuit Nederland is groot; het is warm en het is druk. Vooral druk. We moeten even wachten op de Grab - de Uber van Azië - en we kunnen goed zien hoe het verkeer voor de luchthaven zich niets aantrekt van eventuele regels. Drie banen worden vier of vijf, er wordt getoeterd, tegen de richting in gereden en weer getoeterd, maar alles verloopt zonder irritaties of ongelukken.

In de stad zijn het niet de auto's maar vooral de scooters die aanwezig zijn. Het krioelt er van. J geeft ons tips. De nuttigste is: gewoon doorlopen als je oversteekt en vooral niet aarzelen. Ze houden rekening met je en dat blijkt te kloppen hoewel het elke keer weer een overwinning is om je op straat te werpen, voor een enorme meute scooterrijders aan.

Het is ongelofelijk hoeveel er op een scooter past; hele gezinnen en handelswaar.

Judith's appartement ligt heel centraal, op loopafstand van het oude centrum, in een rustige zijstaat en dicht bij het Hoa Kiem Lake (Sword Lake).

 

We verkennen de buurt, kopen brood bij een Franse bakker en lopen een rondje om het meer. In het meer ligt de Turtle Tower. 

De straat die langs het meer loopt verandert in het weekend in een Walking Street: hij wordt dan afgesloten voor het verkeer. Nu is het een drukke straat.

Er loopt een brug naar een tempel in het eiland; de Ngoc Son tempel. We kopen een toegangskaartje en lopen over de prachtige rode brug naar de tempel. Hier horen we van J het verhaal over het zwaard en de schildpad. 

Ook aan het meer bevindt zich het Thang Long Water Puppet Theatre. J is al eens naar een voorstelling geweest en wil ons er graag mee naar toe nemen. Het is bijna tijd voor een voorstelling als wij er langs lopen en we kijken of er nog kaartjes zijn. Dat lukt, en even later zitten we in het theater. Het publiek bestaat voornamelijk uit toeristen. Voordat de voorstelling begint wordt er een korte uitleg in het Engels gegeven.

Het is een schitterende voorstelling; het toneel bestaat uit water waarin zich de poppen bewegen. Aan het eind van de voorstelling zien we de poppenspelers; ze staan half in het water en bewegen de poppen met hulp van lange stokken.

Na de voorstelling gaan we eten bij Met; een populair restaurant. We moeten dan ook wel even wachten voor we een tafel hebben. 

28 april 2023 Hanoi - Sapa

We zijn nog maar nauwelijks geacclimatiseerd of er staat al een uitdagende wandeling op het programma; we gaan met z'n drieën naar Sapa, een dorp in de bergen in het noorden van het land waarvandaan we een tweedaagse tocht door de rijstvelden gaan maken.

We lopen de tocht met een gids, ingehuurd via Sapa Sisters. In de tweedaagse tocht is een overnachting inbegrepen in een homestay; we eten en overnachten bij een familie thuis. Tijdens onze speurtocht naar de wandelingen kwamen we ook de Topas Ecolodge tegen; een prachtig resort in de bergen. Het lijkt ons wel wat om daar de laatste nacht te verblijven. Via Sapa Sisters hebben we geregeld dat onze tocht zo wordt ingericht dat we na afloop naar de ecolodge gebracht worden.

Het vervoer vanaf Hanoi is ook door Sapa Sisters geregeld. De bus haalt ons 's morgensvroeg op bij ons appartement. Het is een klein busje, met ongeveer 10 zitplaatsen. De rit duurt zonder pauzes ongeveer 6 uur. Onderweg stoppen we twee keer bij een grote parkeerplaats waar een soort markthal is met diverse stalletjes met etenswaren, en waar ook warme maaltijden gegeten kunnen worden. 

Tegen een uur of 2 komen we in Sapa aan waar we kennis maken met onze gids, Lili. Het is een jonge vrouw die erg goed Engels spreekt en meteen grapjes maakt (als mama het niet meer volhoudt zetten we haar wel in een taxi).

Lili geeft aan dat we kunnen kiezen; een makkelijke route die voor een groot deel langs de weg en door de stad voert, of een route die meteen de stad verlaat maar wel wat lastiger is. We kiezen natuurlijk voor de laatste. Ook hier lopen we nog een tijdje langs de weg, maar daarna dalen we en lopen meteen tussen de rijstvelden. Het is een prachtig gezicht, de groene terrassen. Hier in de bergen wordt maar één keer per jaar geoogst begrijpen we van Lili. De rijst is dan ook alleen voor eigen gebruik bestemd. Het leven is hier niet eenvoudig. Weliswaar levert het toerisme extra inkomsten op, maar dat heeft tijdens corona stilgelegen en is nu nog niet op het peil van voor corona. Mensen in de steden kregen tijdens corona ondersteuning van de overheid maar hier in de bergen was er geen steun; de rijstbouw bleef doorgaan zei men, met het wegvallen van het toerisme werd geen rekening gehouden.

De tocht voert ook door bamboebossen; het zijn enorme planten; erg hoog, met dikke stengels. We zien overal dat de bamboe veel gebruikt wordt, voor hekken, meubels, etc.

Onderweg stoppen we bij het huis van Lili; zij hebben ook een homestay. Het ziet er prachtig uit, met een ruime veranda en prachtig sanitair binnen. Dat blijkt bij onze homestay wat minder mooi te zijn. We ontmoeten haar moeder en haar tweejarige dochter. 

 

 

We passeren een paar gehuchten. Overal lopen kippen en we zien ook veel eenden, kalkoenen, en honden. Die laatste worden nog gegeten hier, hoewel in de steden het inmiddels gebruikelijk is om een hond als huisdier te hebben.

Het laatste stuk is een bijzonder steil pad omhoog. Zo nu en dan moeten we even in de berm gaan staan als er een scooter voorbij rijdt. Onvoorstelbaar dat die op deze steile modderpaden durven rijden.

Onze homestay blijkt bovenaan het pad te liggen met een prachtige uitzicht over de omgeving. Op de veranda staat een grote tafel waar al meerdere mensen zich te goed doen aan een drankje. Het is een groep van 4 Amerikanen met hun gids, en het echtpaar dat de homestay runt. We stellen ons voor en schuiven aan; heerlijk om te zitten en iets kouds te drinken en vooral om even een douche te nemen. De douche en wc bevinden zich op de veranda. Het is eenvoudig, maar het werkt allemaal.

De Amerikanen hebben in Sapa overnacht en zijn al veel eerder aan hun wandeling begonnen. Zij hadden het drukker onderweg dan wij; er zijn natuurlijk meerdere groepen die in de ochtend vertrekken.

Op een gegeven moment wordt de tafel naar binnen verplaatst waar we gaan eten. Lili en de gids van de Amerikanen eten ook mee. De tafel staat vol met uiteenlopende gerechten die er schitterend uitzien en heerlijk smaken.

De inrichting is open, vanuit onze slaapplaatsen kijken we zo de kamer in. Wij slapen aan een kant van de open ruimte, de Amerikanen aan de andere kant. 

Lili vertrekt naar haar eigen huis, we zullen haar morgen weer zien.

Na de nodige rijstwijn zoeken wij ons bed op. Het zijn eenvoudige bedden, met dikke dekens en geen lakens. Ik besluit om de dekens te laten voor wat ze zijn en gebruik mijn handdoek om onder te slapen.

29 april 2023 Sapa

Het heeft de hele nacht flink geregend en geonweerd. Nu klinkt het op het dak van onze homestay waarschijnlijk erger dan het was maar we zien toch onderweg dat er veel gevallen is.  Gelukkig blijkt het 's morgens weer droog te zijn. De tafel wordt weer naar buiten gezet en onze gastvrouw is druk bezig in de keuken. We krijgen pannenkoeken met bananen. De pannenkoeken zijn ongetwijfeld een overblijfsel van de Fransen; ze lijken veel op crêpes. 

Na het ontbijt komt Lili weer. Ze heeft een paraplu meegenomen. Gelukkig is deze niet nodig vandaag. Voor mij regelt ze een bamboestok. Dat blijkt heel prettig want door de regen zijn de modderpaden spekglad geworden, en wat extra steun is zeer welkom. We nemen afscheid van de Amerikanen, die zullen een andere route nemen.  

We zien weer buffels onderweg. Soms worden ze nog gebruikt op de rijstvelden. Een deel van de route loopt door een bamboebos.

We lopen niet terug naar Sapa maar naar een dorpje waar we zullen lunchen en waar we vervolgens een taxi nemen om naar ons resort buiten Sapa te gaan.

Onderweg kunnen we de route nog aanpassen, zo kunnen we kiezen tussen een stuk langs de weg of door een bamboebos. We kiezen voor de laatste optie. We komen nog wat andere groepjes wandelaars tegen, waaronder de Amerikanen uit onze homestay. Hun route loopt blijkbaar toch deels gelijk aan die van ons. Ze zijn niet veel sneller dan wij (dan ik, moet ik eigenlijk zeggen), het blijkt dat hun schoenen niet erg geschikt zijn voor de gladde en modderige paden.

Het laatste stuk is zwaar; we stijgen behoorlijk en het is vochtig warm. Het is heerlijk om bij het restaurant aan te komen. We lunchen met z'n vieren, en dan lopen we naar de taxi die al voor ons klaar staat. Hier nemen we afscheid van Lili. Een geweldige leuke gids, die ons veel geleerd heeft over dit deel van Vietnam.

De taxi brengt ons naar de Topas Ecolodge Resort. We kwamen dit resort tegen bij onze zoektocht naar overnachtingen in Sapa. Na de twee dagen lopen leek het ons heerlijk om een luxe overnachting te hebben.

Als we er aan komen worden we verrast door de mooie receptie en het grote aantal personeelsleden. We worden hartelijk verwelkomd. We voelen ons engszins misplaatst, met alleen onze rugzak, vieze schoenen en bezwete lichamen. We mogen plaatsnemen op een bankje en krijgen dan een drankje waarna een van de dames ons uitleg komt geven over het resort. Eigenlijk willen we het liefst zo snel mogelijk naar onze kamer en een douche nemen, maar blijkbaar hoort dit erbij. Helaas treffen wij een dame die slecht Engels spreekt zodat de helft van haar uitleg aan ons voorbij gaat.

Wij zitten in een hut aan het einde van het terrein. Er is een zwembad waar een barbecue wordt georganiseerd vandaag, en daar zouden we ons voor op moeten geven. We kunnen echter ook in een van de restaurants terecht. Dan krijgen we de sleutel en kunnen we op weg. Er wordt aangeboden om onze bagage te vervoeren maar behalve onze rugzakken hebben we niets.

De hut ligt prachtig, met een geweldig uitzicht. We hebben een prachtige kamer met balkon en een mooie badkamer.

Als we opgefrist zijn gaan we naar het zwembad. Er zijn er twee; een is verwarmd, de andere niet. Bij het verwarmde bad zijn alle stoelen bezet dus lopen wij naar het bad eronder - de inrichting is als de terrassen van een rijstveld - waar bijna niets bezet is, en waar het water prima van temperatuur is.

Als we uitgezwommen zijn lopen we terug en maken ons klaar om te gaan eten. Het restaurant is uitstekend.

 

30 april 2023 Sapa - Hanoi

 Als we naar buiten kijken zien we niets; het is volledig grijs. Jammer, maar we zijn heel blij dat we dit weer de afgelopen dagen niet hadden. Nu zitten we wel wat hoger, dus misschien is het in de lager gelegen gebieden beter.

We begrijpen nu ook waarom er paraplu's in de kamer staan, en we maken daar dankbaar gebruik van als we naar het restaurant lopen voor het ontbijt. Het ontbijtbuffet is bijzonder uitgebreid, met zowel Vietnamese als westerse gerechten. We bestellen een omelet en ik neem ook wat warme Vietnamese gerechten. 

Het hotel heeft fietsen en we hadden bedacht om een stuk te fietsen. We worden om half twee opgehaald voor de rit terug naar Hanoi, dus we hebben nog de tijd. Wandelen kan ook vanuit het resort, maar met zo weinig zicht lijkt het ons verstandiger om de weg te volgen.

Het is niet ver naar een nabijgelegen dorpje waar we een lus omheen maken; we passeren veel bananenplanten en rijstvelden. Omdat we zo weinig kunnen zien fietsen we langzaam, maar we zijn toch weer snel terug.

Ons busje blijkt er al te zijn en zodra de andere passagiers ook aanwezig zijn rijden we weg, een half uur eerder dan gepland.

Onderweg hebben we weer een verplichte stop. De indeling is hetzelfde als bij de stops die we op de heenweg hadden; een grote ruimte met stalletjes met fruit en andere producten, een deel met zitplaatsen, en een deel waar je maaltijden kunt bestellen, Van de meeste producten is het onduidelijk wat het is; we kopen alleen maar wat chips en gedroogde mango en maken gebruik van het toilet. Er zijn daar nogal wat aanwijzingen.