28 april 2023 Hanoi - Sapa

We zijn nog maar nauwelijks geacclimatiseerd of er staat al een uitdagende wandeling op het programma; we gaan met z'n drieën naar Sapa, een dorp in de bergen in het noorden van het land waarvandaan we een tweedaagse tocht door de rijstvelden gaan maken.

We lopen de tocht met een gids, ingehuurd via Sapa Sisters. In de tweedaagse tocht is een overnachting inbegrepen in een homestay; we eten en overnachten bij een familie thuis. Tijdens onze speurtocht naar de wandelingen kwamen we ook de Topas Ecolodge tegen; een prachtig resort in de bergen. Het lijkt ons wel wat om daar de laatste nacht te verblijven. Via Sapa Sisters hebben we geregeld dat onze tocht zo wordt ingericht dat we na afloop naar de ecolodge gebracht worden.

Het vervoer vanaf Hanoi is ook door Sapa Sisters geregeld. De bus haalt ons 's morgensvroeg op bij ons appartement. Het is een klein busje, met ongeveer 10 zitplaatsen. De rit duurt zonder pauzes ongeveer 6 uur. Onderweg stoppen we twee keer bij een grote parkeerplaats waar een soort markthal is met diverse stalletjes met etenswaren, en waar ook warme maaltijden gegeten kunnen worden. 

Tegen een uur of 2 komen we in Sapa aan waar we kennis maken met onze gids, Lili. Het is een jonge vrouw die erg goed Engels spreekt en meteen grapjes maakt (als mama het niet meer volhoudt zetten we haar wel in een taxi).

Lili geeft aan dat we kunnen kiezen; een makkelijke route die voor een groot deel langs de weg en door de stad voert, of een route die meteen de stad verlaat maar wel wat lastiger is. We kiezen natuurlijk voor de laatste. Ook hier lopen we nog een tijdje langs de weg, maar daarna dalen we en lopen meteen tussen de rijstvelden. Het is een prachtig gezicht, de groene terrassen. Hier in de bergen wordt maar één keer per jaar geoogst begrijpen we van Lili. De rijst is dan ook alleen voor eigen gebruik bestemd. Het leven is hier niet eenvoudig. Weliswaar levert het toerisme extra inkomsten op, maar dat heeft tijdens corona stilgelegen en is nu nog niet op het peil van voor corona. Mensen in de steden kregen tijdens corona ondersteuning van de overheid maar hier in de bergen was er geen steun; de rijstbouw bleef doorgaan zei men, met het wegvallen van het toerisme werd geen rekening gehouden.

De tocht voert ook door bamboebossen; het zijn enorme planten; erg hoog, met dikke stengels. We zien overal dat de bamboe veel gebruikt wordt, voor hekken, meubels, etc.

Onderweg stoppen we bij het huis van Lili; zij hebben ook een homestay. Het ziet er prachtig uit, met een ruime veranda en prachtig sanitair binnen. Dat blijkt bij onze homestay wat minder mooi te zijn. We ontmoeten haar moeder en haar tweejarige dochter. 

 

 

We passeren een paar gehuchten. Overal lopen kippen en we zien ook veel eenden, kalkoenen, en honden. Die laatste worden nog gegeten hier, hoewel in de steden het inmiddels gebruikelijk is om een hond als huisdier te hebben.

Het laatste stuk is een bijzonder steil pad omhoog. Zo nu en dan moeten we even in de berm gaan staan als er een scooter voorbij rijdt. Onvoorstelbaar dat die op deze steile modderpaden durven rijden.

Onze homestay blijkt bovenaan het pad te liggen met een prachtige uitzicht over de omgeving. Op de veranda staat een grote tafel waar al meerdere mensen zich te goed doen aan een drankje. Het is een groep van 4 Amerikanen met hun gids, en het echtpaar dat de homestay runt. We stellen ons voor en schuiven aan; heerlijk om te zitten en iets kouds te drinken en vooral om even een douche te nemen. De douche en wc bevinden zich op de veranda. Het is eenvoudig, maar het werkt allemaal.

De Amerikanen hebben in Sapa overnacht en zijn al veel eerder aan hun wandeling begonnen. Zij hadden het drukker onderweg dan wij; er zijn natuurlijk meerdere groepen die in de ochtend vertrekken.

Op een gegeven moment wordt de tafel naar binnen verplaatst waar we gaan eten. Lili en de gids van de Amerikanen eten ook mee. De tafel staat vol met uiteenlopende gerechten die er schitterend uitzien en heerlijk smaken.

De inrichting is open, vanuit onze slaapplaatsen kijken we zo de kamer in. Wij slapen aan een kant van de open ruimte, de Amerikanen aan de andere kant. 

Lili vertrekt naar haar eigen huis, we zullen haar morgen weer zien.

Na de nodige rijstwijn zoeken wij ons bed op. Het zijn eenvoudige bedden, met dikke dekens en geen lakens. Ik besluit om de dekens te laten voor wat ze zijn en gebruik mijn handdoek om onder te slapen.